İki yıldır dünya Covid-19'la yatıp Covid-19'la kalkıyor. Avustralya Açık'tan sonra, Paris'teki kiremit renkli kortlara bakınca, ne mücadele eden tenisçilerde ne de tribünlerdeki kalabalıkta böyle bir hal ve tavır göremedim. Yahu kardeşim, herkes evde tıkılı iken siz ne ara bu işlerle meşgul oldunuz?!.. Herkes işine gücüne bakmış. İki haftadır bu şaşkınlıkla takip ettim turnuvayı... Bunun nedenini anlamak için, meğersem final gününü beklemem lazımmış. Evet, Djokovic ve Tsitsipas'ın finalindeki kupalarını korta getiren doktor ve sağlık çalışanı her şeyi özetlemeye yetti.
Fransızlar, toplumdan soyutlanmamış bir sağlık sistemi anlayışını, bugün dünyanın en önemli spor organizasyonunda, en değerli varlıkları ile mesaj vermeyi tercih etti. Yani diyorlar ki; bak; bizim doktorlar bizim sağlığımızı düşünüyor. Turnuvamızı yasaklamıyor. Tribünleri yasaklamıyor... Dahası; milyonlarca tenisseverin gözü finalde iken, ellerinde Roland Garros kupası ile törene katkı sağlayarak, sporun sağlıklı yaşam için önemini anlatmaya çalışıyor... Kaldı ki, yapılan testlerde bir tane bile corona virüs vakası yaşanmamış... Sporu önemsetmek adına bununla da yetinmiyorlar. Ödül törenine iki efsane isim, Bjorn Borg ve Jim Courier'i getiriyor... O da yetmiyor. Fransız astronot Thomas Pesche'den, yer çekimsiz ortamda Tenis topu ile uzaydan mesaj verdirerek sporu insanlara önemsetiyor...
Biraz oturup düşünmek lazım... Dünyadan milyon kilometre uzaktan Roland Garros final mesajı vermek nerden aklınıza geldi diye!!! Sporun matematikten daha önemli olduğu mu?! Söz konusu ediliyor...
Maça gelirsek... Maç yorumu kolay iş. Djokovic finale, dünyanın en iyi toprak kort tenisçisi Nadal'ı geçerek geldi. Bu onda, final kadar büyük bir zihinsel doyum yaşatmıştır. Tsitsipas'ın ilk iki seti kazanması da bu doymuşluktan bence. Tsitsipas'ın performansını küçümsediğim anlaşılmasın. Son derece iyi bir maç çıkarttı. Ancak, bu tür finallerde dersini iyi ezberlemek kupayı kaldırmaya yetmiyor. Bir tık daha fazlasını yapmak gerekiyor. İşte o atmosferde şampiyon olma alışkanlığı olan sporcuların performansı adeta mutasyona uğruyor. Bu anlamda Djokovic ilginç bir karakter. Kortta finalin ikinci setinden sonrasında da olduğu gibi olağanüstü bir mücadele sergileyebiliyor. Ve bu durum, rakipleri adına ürkünç bir hal alabiliyor. Bu halinin bana göre mental yanı çok fazla. Yani aslında Djokovic, böyle durumlarda onu sevmeyenlerle savaşıyor. Tribünlerdeki ona karşı olan negatif elektrik onu başkalaştırıyor. Belki bu hal ve maça odaklanma şekli, onu daha da sevimsiz hale getirebiliyor. Ama sonuçta korttaki mücadelesine herkes şapka çıkartmak zorunda kalıyor. Bu da onu tatmin etmeye yetiyor. Doktorundan, efsane teniscilere ve uzaydan gelen mesajlara kadar dün hem spor, hem de aktüel olarak dünyanın bir numaralı tenisçisi ve ismi. Uzaydan ve korttan verilen mesajlar da cabası. Sporun vazgeçilmezliğini anlatmak adına daha ne olsun.