Galatasaray tribünleri iki maçtır çok formda. Hazırlanan koreografiler muazzam, Dortmund maçı öncesi Vangelis'in "Conquest of Paradise" eseri eşliğinde sunulan gösteri stattaki Almanları dahi etkiledi. Ancak etkilenmesi gereken tek grup kayıtsız kaldı hazırlıklara; futbolcular ve teknik kadro.
Galatasaray'ın, Dortmund'u yenmesini beklememek lazım belki. Şu an işleri iyi gitmese de, hala Avrupa'nın en iyi takımlarından biri, hocası Avrupa'nın en iyilerinden biri. Her zaman çözüm üretebiliyor, B değil Z planı bile mevcut.
Ancak Galatasaraylı futbolculardan rakibi kadar koşmasını bekleyebiliriz, onun kadar konsantre olmasını da, tribündekiler kadar ruhunu ortaya koymasını da...
Teknik Direktöründen ise rakibini en azından iyi analiz etmesini, artıları ve eksilerine göre bir kurguyu ortaya koymasını bekleyebiliriz. İşi bu.
Ama bunların hiç biri yoktu...
Cesare Prandelli, daha Galatasaray'ı analiz edememiş olacak ki, Dortmund'a sıra gelsin. Prandelli, Klopp'a maçtan önce "nasıl oynamamızı istersin" diye sorsa, ancak böyle oynatırdı. Ortalama 125 Kilometre koşan bir takımla kafa kafaya tempo yapmak, pres yapmaya kalkmak, topla çıkarken, atak yaparken risk almak intihar. Bundesliga'da Dortmund'un şifrelerini çözen 5 teknik direktör, bu takımı yendi bu sezon. Takımlarını geriye çektiler, topu Dortmund'a bıraktılar ve doğru anlarda cezayı kestiler. Galatasaray ise Dortmund'a eşlik edip, adeta intihar etti.
Hamit Altıntop, maç öncesi basın toplantısında Prandelli'ye destek çıkarak, 2009/2010 sezonundaki Louis van Gaal'li Bayern'i örnek gösterdi. Ama ilk başlarda dökülen, sonra ise geri dönüşü sağlayarak Şampiyonlar Ligi Finaline kadar yükselen Bayern, kötü döneminde de iyi sinyaller veriyordu.
Galatasaray ise sinyal bile vermiyor, şalteri indirdi.
