Sporcularımızın başarılı olmasını istiyoruz.
Kim istemez. Hepimiz istiyoruz. Ama bazen bize mahsus bir şekilde başarılı sporcuyu hayatından bezdiriyoruz.
Çünkü öyleleri var ki sporcunun başarısını kendi reklamları için kullanıyor. Sporcuya saygı duymadan. Ona emrivaki yaparak. Sanki sporcu herkesin istediğini yapmak zorundaymış gibi.
Nasıl mı?
Başarılı olmuş, Olimpiyatta madalya alarak göğsümüzü kabartmış sporcuya akıl almaz, konuyla alakasız, sırf kendi isimleri medyada duyulsun diye ödül vermeler, sporcu teklifi kabul etmeyince araya adam sokmalar, işi emrivakiye taşımalar, şuyumuz var buraya gel, buyumuz var buraya gel, bizim için kürsüde bir konuş, reklam filmimizde oyna demeler vs. Daha da uzatmak mümkün.
Peki bunlar olunca ne mi oluyor?
Profesyonel sporcu dediğin insan, yemesinden içmesine uykusundan antrenmanına belirli bir disiplindeki insandır. Her istediğin zaman bu programı bozarsan profesyonel sporcu olmaz, fırsat buldukça antrenman yapan halktan biri olursun. Yani performansın düşer, derecelerin sekteye uğrar, vücut kendini salar.
Bizim ülkemizde başarılı sporcu devlet büyüğü şehrine geldiğinde onu karşılar, onunla şehirde kapı kapı dolaşır, büyüğümüz de “bizim zamanımızda çıktı bu sporcu” diyerek nemalanır. Bizim de bu başarıda emeğimiz var der. Tabii ki az çok vardır ama sporcuyu düşünen bunu yapmaz. Bilir ki o sporcunun çalışması lazım, uyuması lazım, her gün nerede olduğunu WADA'ya bildirmesi lazım.
Sonra ne oluyor?
6 ay boyunca oradan oraya sürüklenen sporcunun antrenman yapamamaktan dolayı performansı düşüyor. Dereceleri geriliyor. Bir kaç gün önce herkesin peşinden koştuğu insan “şımardı, kendine bakmadı böyle oldu” muamelesiyle karşı karşıya kalıyor.
Yazık, günah değil mi?
Kimi kastettiğimi hepiniz anladınız. Umuyorum ki yeniden rahat çalışma imkanı bulur da eski performansını en kısa sürede yakalar.
